روش های تقسیم سود شرکت تجاری

تقسیم سود شرکت : در شرکت تضامنی و نیز در شرکت نسبی، « منافع به نسبت سهم الشرکه بین شرکاء تقسیم می شود ، مگر آن که شرکت نامه غیر از این ترتیب را مقرر، داشته باشد» .

هرزمان که سهم الشرکه یکی از شرکاء یک چهارم سرمایه شرکت باشد، یک چهارم سود سالانه شرکت متعلق به او خواهد بود. ولی شرکت نامه یا اساسنامه که به رضایت و اتفاق آراء همه شرکاء تنظیم می شود، می تواند ترتیب دیگری تعیین نماید و مثلاً ، حصه همین شریک را از سود شرکت، بیشتر یا کمتر از نسبت مزبور تعیین کند.

همان طور که ملاحظه می شود، بیان قانون در خصوص تقسیم سود شرکت بین شرکاء، ارشادی بوده و جنبه امری ندارد و به تجویز قانون، شرکاء می توانند به تقسیم سود به نسبت سهم الشرکه عمل نکرده و ترتیب دیگری را برای آن تعیین نمایند.

نکات تقسیم سود شرکت

شاید این سوال برای نوسسین یک شرکت تجاری پیش بیاید که آیا می توانند 2 مرتبه در یک سال مالی تقسیم سود انجام دهند؟ بدین صورت که یک دفعه در مجامع عمومی و یک دفعه نیز در مجمع عمومی به صورت فوق العاده در شرکت های تجاری؟

برای پاسخ به این سوال باید بگوییم که برای زمان سررسید در تقسیم سود قوانین الزام آوری وضع شده یا هرکدام از شرکا می توانند با هم در این خصوص توافق کنند؟

همانطور که مستحضر هستید شرکتهای تجاری به 7 توع طبقه بندی می شوند که پرثبت ترین انها مسئولیت محدود و سهامی خاص است که نحوه تقسیم سود در این نوع شرکتها با یکدیگر تفاوت های اساسی دارد.

برای اطلاع از نحوه تقسیم سود در این نوع شرکتها تنها کافی است با کارشناسان بین الملل در ارتباط باشید و نکات حقوقی را در زمینه تقسیم سود شرکتتان بر اساس نوع دریافت کنید.

تقسیم سود از دارایی شرکت

از آنجا که دارایی شرکت، وثیقه مستقیم طلب طلبکاران شرکت تضامنی یا شرکت نسبی است . زیرا ، همان طور که ( شماره 620 و 627 ) گفته شد، بدهی شرکت های  مذکور در درجه اول از دارائی خود آنها پرداخت می شود ، لذا قانون تجارت به حفظ سرمایه اهمیت داده و مقرر می دارد، « اگر در نتیجه ضررهای وارده ، سهم الشرکه شرکاء کم شود ، مادام که این کمبود جبران نشده ، تأدیه هر نوع منفعت بهش رکاء ممنوع است »

جبران الزامی کمبود سرمایه فقط به طریق مزبور خواهد بود، « جز در مورد فوق ، هیچ یک از شرکاء را شرکت نمی تواند به تکمیل سرمایه که به علت ضررهای وارده کم شده است ملزم کرده یا او را مجبور نماید بیش از آنچه که در شرکت نامه مقرر شده است، به شرکت سرمایه دهد » .

منظور از این که شرکت نمی تواند شرکاء را ملزم یا مجبور نماید، این است که مدیر یا مدیران شرکت ، رأساً یا شرکاء به اکثریت آراء ، حق ندارند در مورد مزبور ، نسبت به تکمیل سرمایه و افزایش آن ، اتخاذ تصمیم نمایند و اخذ چنین تصمیمی فقط به اتفاق آراء شرکاء ممکن خواهد بود.